کشف جانوری با 96 بازو که می تواند خودش را پشت و رو کند - کتاب ارزان

به گزارش فرادید، احتمالاً این جانور در همان حوالی منتظر غذا بود تا شنا کند و به قسمت های عمیق تر برگردد. در عوض، دانشمندان این حیوان چندرنگ را مشاهده کردند و با آنالیز های بیشتر دریافتند یک گونۀ تازه کشف نموده اند.

نیکلاس یاپ، محقق می گوید: نخستین بار بیش از یک دهه پیش، تیمی از دانشمندان محلی با این حیوان روبرو شدند و آن را به دانشمندی به نام دافنه فاوتین نشان دادند که آن را یک گونه تازه می دانست.

یاپ و تیمی از محققان که شیفته این احتمال شده بودند، شروع به تحقیق کردند. طبق مطالعه ای که در 6 جولای در مجله Zoological Studies منتشر شد، آن ها سواحل شمالی سنگاپور را در جستجوی شقایق های دریایی آنالیز کردند.

هنگام جزر و مد، محققان نوعی از شقایق های دریایی راه راه را پیدا کردند که شاخک هایشان در آب های کم عمق باز شده بود. هنگام جزر، محققان دریافتند این حیوانات برای مخفی کردن بقیه بدن شان از گلوی شان استفاده نموده و به داخل پشت و رو می شوند.

محققان شروع به مطالعه شقایق های دریایی زنده کردند، 29 نمونه را جمع آوری کردند و برای شناسایی این حیوان دست به کار شدند.

Macrodactyla fautinae یا شقایق ببری که گلویش را بیرون آورده و به نوعی خودش را پشت و رو نموده است

یاپ می گوید: این ها گروه پر هرج و مرجی از حیوانات هستند و در خصوص آن ها همه چیز شبیه به هم به نظر می رسد. همه چیز با میزان زیادی تردید شروع شد. از خودمان می پرسیدیم آیا این یک گونه تازه است؟ نیست؟ در نهایت این تحقیق به یک داستان کارآگاهی تبدیل شد که در آن، باید تمام شواهد و سرنخ ها را دنبال می کردید تا هویت گونه های تازه را تعیین کنید.

محققان با جستجوی آرشیو شقایق های دریایی شناخته شده و مقایسه آن ها با موجودات ناشناس تازه، دریافتند با یک گونه تازه سروکار دارند: Macrodactyla fautinae یا شقایق ببری.

شقایق ببری دارای یک بدن استوانه ای است که به بیش از 3 اینچ می رسد. این جانور دارای 96 شاخک نرم با طرح راه راه قهوه ای و سفید است. بدن مرکزی شقایق دریایی کرم رنگ با برآمدگی هایی زگیل مانند صورتی است. زمانی که حیوان منقبض می گردد، این برآمدگی ها شبیه آب پاش می توانند آب را خارج نمایند.

رفتار متمایز دیگری که از شقایق ببری دیده شده، توانایی آن در پشت و رو کردن گلویش است، رفتاری که دانشمندان را مبهوت نموده است.

یاپ می گوید: ما هنوز دقیقا نمی دانیم چرا این کار را می نماید، اما فرض می کنیم این کار را برای گرفتن طعمه انجام می دهد. شقایق دارای ساختار های گزنده در امتداد گلوی خود است که این ساختار ها وقتی به داخل پشت و رو گردد، آشکار می شوند.

شقایق ببری می تواند طعمه های بسیار بزرگ را بگیرد و آن ها را به طور کامل بخورد. شقایق های دریایی سمی هستند و می توانند نیش بزنند، مانند سایر کیسه تنان (گروهی از حیوانات شامل چتر دریایی). نیش شقایق دریایی زمانی که این گونه دارای نیش های باتری مانند باشد، درد بیشتری دارد. شقایق ببری فاقد آن هاست، پس نیش آن شاید درد زیادی نداشته باشد، اما ما در خصوص این شقایق بسیار کم می دانیم و مطمئن نیستیم آیا برای انسان مضر است یا خیر.

شقایق های ببری موجوداتی انفرادی هستند که بیشتر در منطقه ها شنی یا گل آلود زندگی می نمایند. گونه تازه تنها در امتداد سواحل شمالی سنگاپور یافت شده است.

به گفته محققان، نام علمی گونه تازه، به افتخار دافنه فاوتین، دانشمندی که نخستین بار مشکوک شد این موجود یک شقایق دریایی ناشناخته است، fautinae انتخاب شد.

محققان می گویند: دافنه فاوتین در طول زندگی حرفه ای خود، برای بالا بردن دانش ما درباره شقایق های دریایی، بی وقفه کار نموده است.

یاپ می گوید نام رایج این حیوان، شقایق ببری است و علت این نامگذاری شاخک های راه راه آن و مهارت های شکارش است. مردم محلی سنگاپور قبل از این اکتشاف علمی، از این حیوان به عنوان شقایق ببری و شقایق شنی لب بنفش یاد می کردند.

گونه تازه بر اساس شکل بدن، مقدار، رنگ آمیزی، رفتار و DNA آن متمایز شناخته شد.