احترام برومند: آموزش و پرورش بچه ها را سراغ تئاتر ببرد - کتاب ارزان

به گزارش خبرنگاران به نقل از مهر، احترام برومند هنرمند پیشکسوت حوزه تئاتر کودک و نوجوان که در دوره گذشته جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان از یک عمر فعالیت هنری وی در عرصه قصه گویی و اجرا برای بچه ها تجلیل شد، درباره هنرمندان فعال حوزه تئاتر کودک و نوجوان که می توان از آنها تجلیل کرد گفت: در دوره دبیری مریم کاظمی از من به عنوان کسی که در سال های قبل برای بچه ها فعالیت داشته ام، تجلیل شد. باقی سال ها را هم دورادور پیگیری کردم که سعی شده از کسانی که در حوزه تئاتر کودک و نوجوان کاری نموده اند، یاد گردد. بهرام شاه محمدلو و رضا بابک از کسانی هستند که در حوزه هنرهای نمایشی کودک و نوجوان باید از از آنها یاد کرد و یا راضیه برومند کسی است که کمتر از او یاد شده است در حالی که در دهه 50 در تئاتر کودک بسیار فعال بود. سوسن مقصودلو، هنگامه مفید و البته خیلی اسامی دیگر هم هستند که دوست دارم از آنها اسم ببرم.

• اولین حضور احترام برومند در تئاتر
• آرزوی احترام برومند برای داود رشیدی

وی درباره جریان ساز بودن جشنواره تئاتر کودک و نوجوان اعلام کرد: معتقدم اگر همراهی همه ارگان ها و نهادها باشد این جشنواره می تواند تاثیرگذاری خوبی داشته باشد و سال گذشته که مهمان جشنواره بودم توانستم شادمانی را در شرکت نماینده ها ببینم. ممکن است بعضی از این تاثیرات هم در وهله اول دیده نگردد مثلاً بعضی اتفاقات بازدهی فرهنگی دارند و گاهی گروه هایی کشف می شوند که بعدها جهانی خواهند شد. یادم است داود رشیدی و علی نصیریان در زمانی که فعالیت تئاتری داشتند کارشان این بود که به شهرستان ها می رفتند و هنرمندان را شناسایی می کردند، حتی به یاد دارم در بوشهر با گروهی همراه شدند که بعدها آن ها را جهانی کردند.

برومند یادآور شد: معتقدم این جشنواره می تواند کسانی را که در شهرستان ها کار نموده اند و فقط در شهر و استان خودشان شهره هستند اما در شهرهای دیگر کسی آنها را نمی شناسد به جامعه هنری معرفی کند؛ کسانی که با امکانات محدود شهر خود رویدادهای مختلف برگزاری نموده و کلاس های بازیگری دارند. این خیلی خوب است که از شهرهای مختلف در همدان نمایش اجرا می گردد و حداقل سالی یک بار گروه ها جمع می شوند و جوانان و شرکت نماینده ها از تبادل فرهنگ ها بهره می گیرند.

وی درباره متمرکز بودن جشنواره در شهر همدان اعلام کرد: متاسفانه شهرستان ها نوعی تمامیت خواهی دارند ولی از طرف دیگر جشنواره باید یک هسته مرکزی در یک شهر داشته باشد، امکانات در اختیارش باشد و هر سال به این امکانات اضافه نمایند نه اینکه محدودیت به وجود بیاید به طور مثال جشنواره تئاتر آوینیون در فرانسه یکی از رویدادهای مشهور در جهان است که همواره در شهر اوینیون برگزار می گردد و به این اسم معروف است پس جشنواره تئاتر همدان هم باید در همدان باشد و با همین اسم جا بیفتد ولی باید امکانات در اختیارش قرار بگیرد و از کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان تا نیروی انتظامی و استانداری همکاری اساسی با جشنواره داشته باشند. حتی دیگر ارگان ها و نهادها نیز باید به یاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان بیایند و آن را از خود بدانند.

وی درباره نقش رسانه هایی مثل رادیو و تلویزیون در حمایت از جشنواره و تئاتر کودک و نوجوان گفت: تلویزیون اینقدر همواره خودش را از این نوع رویدادهای فرهنگی و هنری کنار کشیده است که من فراموش کردم از اهمیت حضورش بگویم. حضور رادیو در سال های اخیر بیشتر بوده است و به پوشش رویدادها یاری نموده است و یا تلویزیون هم همکاری هایی با وزارت ارشاد در پوشش بعضی از رویدادهای هنری داشته است اما باید دانست همه این رسانه ها به مردم ایران تعلق دارند و همراهی با جشنواره هایی از جنس تئاتر کودک و نوجوان هم برای مردم است. تلویزیون باید در تمام طول جشنواره حضور داشته باشد تا برای برنامه های کودک گزارش تهیه کند چون این اتفاق قابلیت این را دارد که در تربیت، آموزش و توجه دادن بچه ها به مسائل فرهنگی موثر باشد. رسانه ها در همه جای جهان می توانند این رویدادهای فرهنگی را ارتقا دهند اما فضای مجازی و رسانه های ما بیشتر دنبال مسائل عامه پسند هستند. کمترین کاری که تلویزیون می تواند در زمینه تئاتر کودک و نوجوان انجام دهد تبلیغات است به عنوان نمونه در فرهنگسراها نمایش های بسیاری برای بچه ها اجرا می گردد اما تلویزیون حاضر نیست این اجراها را تبلیغ کند.

این هنرمند در خاتمه صحبت هایش درباره دیده نشدن تئاتر کودک و نوجوان و نرسیدن به صندلی واقعی اش یادآور شد: یک نکته وجود دارد که اولا برگزارنمایندگان رویدادی مثل جشنواره کودک و نوجوان باید به روز باشند و نوآوری داشته باشند. بله طبیعی است که این جشنواره باید در صندلی حرفه ای خود دیده گردد اما برگزار نمایندگان و متولیان سیاستگذاری جشنواره هم باید خودشان آدم های به روزی باشند و درجا نزنند. باید با تئاتر کودک جهان آشنا باشیم و فکر کنیم چقدر تئاتر در تفریحات ماهانه و هفتگی بچه ها قرار گرفته است و یا ما به آنها اهمیت می دهیم یا خیر. سهم بچه ها از هنرهای نمایشی در تلویزیون و سینما بیشتر از تئاتر است درحالی که در تئاتر بیشتر به آنها توجه می گردد. پدر و مادرها وقتی فیلمی به سینما می آید هیچ گاه سوال نمی پرسند برای بچه ها خوب است یا نه و نوجوانان ما عادت نموده اند به فیلم های بزرگسال که خیلی وقت ها بدآموزی دارد، اگرچه آنها را می خنداند و سرگرم می نماید اما فرهنگسازی ندارد. آموزش و پرورش اینجا نقش مهمی دارد که باید دخیل گردد و بچه ها را به سراغ تئاتر کودک ببرد.