آتشفشان فعال ایجن اندونزی، منبع طلایی گوگرد - کتاب ارزان

کوه آتشفشانی ایجن (Ijen) در کشور اندونزی بیش از 60 سال است که فوران نکرده است، ولی هنوز جزو کوه های آتشفشانی فعال جهان به شمار می آید و به گفته دانشمندان همواره احتمال فوران آن وجود دارد. این کوه منبع بسیار مهمی از گوگرد برای این کشور است و هر روز افرادی برای خارج کردن بلوک های گوگرد به داخل این آتشفشان می روند. جالب است بدانید این افراد روزی 12 ساعت مشغول کار هستند و دستمزد روزانه آن ها 12 دلار (حدود 50 هزار تومان) است.

روز این معدن چی ها کمی پس از نیمه شب، با صعود حدود 2 کیلومتر به سمت دهانه کوه آتشفشانی ایجن آغاز می گردد. غلظت گازهای گوگردی و آتشفشانی در اطراف این کوه بسیار بیشتر از حد مجاز است و این در حالی است که کارگران اغلب با پارچه ای دهان و بینی خود را می پوشانند. غلظت این گازهای کشنده به قدری زیاد است که در برخی منطقه ها چراغ قوه معدن چی ها تنها 50 سانتی متر جلوتر را می تواند روشن کند.

کارگران پس از صعود به بالای آتشفشان، به داخل دهانه آتشفشان می روند و استخراج بلوک های زرد گوگرد معدنی ته نشین شده در دهانه آتشفشان را آغاز می نمایند. در این بخش از آتشفشان غلظت گازهای سمی بسیار بالا است. در دهانه آتشفشان چاله های آب اسیدی با اسیدیته 0.5 (قدرت اسیدیته ای برابر با اسیدیته باطری ماشین) نیز وجود دارند.

کارگران پس از استخراج و شکستن بلوک های گوگردی، آن ها را در سبدهای خود می گذارند و از دهانه آتشفشان به سمت کارخانه گوگرد در کوه پایه حمل می نمایند. گوگرد استخراجی پس از فعل و انفعالات شیمیایی در ساخت سفید نماینده ها، خالص سازی شکر، تهیه صابون، مواد منفجره و کرم های پوستی مورد استفاده قرار می گیرد.

مشاهده شعله های آبی رنگ در دهانه آتشفشان به علت احتراق خود به خودی گازهای آتشفشانی است که دمای این قسمت را تا حدود 400 درجه سانتی گراد افزایش می دهند.

معدن چیان بلوک های گوگرد با وزنی حدود 80 کیلوگرم را از دهانه آتشفشان تا کوه پایه حمل می نمایند و در نهایت به ازای هر کیلوگرم، مبلغی معادل 8 سنت (حدود 350 تومان)، دستمزد دریافت می نمایند. هر معدن چی در روز توانایی دارد دوبار این مسیر را طی کند.

بلوک های گوگرد در کارخانه موجود در کوه پایه، به دمای ذوب می رسند و به مایع تبدیل می شوند. این مایع از فیلترهای صنعتی عبور می نماید تا گوگرد خالص تهیه گردد. اثرات جانبی تماس با غلظت بالای گازهای آتشفشانی در طولانی مدت هنوز تعیین نیست؛ اما قرار گرفتن در معرض هیدروژن سولفید و گوگرد دی اکسید با غلظت های پایین، منجر به سوختگی راه های تنفسی، تنگی نفس، گرفتگی گلو و علائم آسم می گردد. تماس با غلظت بالای این گازها در عرض چند دقیقه منجر به مرگ می گردد.